Faktor produktiviti
Dalam ekonomi, produktiviti faktor keseluruhan (TFP) ialah pemboleh ubah yang mencakupi kesan dalam jumlah keluaran yang tidak disebabkan oleh input. Jika semua input diambil kira, maka produktiviti faktor keseluruhan (TFP) boleh diambil sebagai langkah perubahan ekonomi jangka panjang teknologi atau dinamik teknologi.
Jika semua input adalah tidak diambil kira, maka TFP juga boleh mencerminkan input yang ditinggalkan. Sebagai contoh, tahun dengan cuaca yang luar biasa baik akan cenderung untuk mempunyai pengeluaran yang lebih tinggi, kerana cuaca buruk menghalang pengeluaran pertanian. Jika pemboleh ubah seperti cuaca tidak dianggap sebagai input, maka cuaca akan dimasukkan ke dalam mengukur jumlah faktor produktiviti.
TFP tidak boleh diukur secara langsung. Sebaliknya, ia sering dikenali sebagai Solow residual, yang mencakupi kesan dalam jumlah keluaran yang tidak disebabkan oleh input.
Persamaan di bawah (dalam bentuk Cobb-Douglas) mewakili jumlah output (Y) sebagai fungsi produktiviti jumlah-faktor (A), input modal (K), input buruh (L), dan saham masing-dua input output (α dan β adalah modal saham input sumbangan untuk masing-masing K dan L). Peningkatan dalam sama ada A, K atau L akan membawa kepada peningkatan dalam output. Walaupun modal dan input buruh yang ketara, jumlah faktor produktiviti muncul untuk menjadi lebih tidak ketara kerana ia boleh terdiri dari teknologi untuk pengetahuan pekerja (modal insan).
Y = A x Kα x Lβ
Pertumbuhan Teknologi dan Kecekapan dianggap sebagai dua sub-seksyen yang terbesar Produktiviti Faktor Keseluruhan, memiliki ciri-ciri "khas" yang wujud seperti luaran (externalities) yang positif dan bukan persaingan (non-rivalness) yang meningkatkan kedudukannya sebagai pemacu pertumbuhan ekonomi.
Produktiviti Faktor Keseluruhan sering dilihat sebagai pemacu sebenar pertumbuhan dalam ekonomi dan kajian menunjukkan bahawa buruh dan pelaburan merupakan penyumbang penting, manakala Produktiviti Faktor Keseluruhan boleh menjana sehingga 60% daripada pertumbuhan dalam ekonomi.
[Sumber: Wikipedia]
Faktor Produktiviti Padi SRI di Selangor
Faktor produktiviti padi SRI di Selangor telah dikupas dalam beberapa entri sebelum ini (di sini, sini dan sini). Ketiga-tiga lot SRI dinilai dengan kaedah Maximum Like-hood Equation (MLE) dan analisis produktiviti Cobb-Douglas. Bermula dengan nilai produktiviti negatif di Sg Leman dan Sg Burong, percubaan ketiga di Sawah Sempadan membuahkan hasil yang baik. Dan yang pasti, analisis ini tidak akan berhenti setakat ini. Penilaian produktiviti akan terus dibuat bagi memastikan padi SRI mampu mencapai produktiviti yang tinggi dan bersaing dengan tanaman menggunakan kaedah konvensional. Dalam analisis ini, dua model digunakan;
Model 1: Production function and cost frontier
Cobb-Douglas stochastic production frontier to estimate efficiency levels for the agricultural production activities.
Model 2: Inefficiency effects model.
With regard to the technical inefficiency effect model, the component of technical inefficiency effects in the frontier production function is defined to rely on location specific factors, including capital-labor ratio (which is approximated by the ratio of number of tractors and number of labors).
Dalam analisis ini, data input dan output lot padi SRI dikumpulkan. Jadual 1 menunjukkan statistik; output (value-added atau GVA) dan input (buruh, jentera, baja, dan tanah).
Ekonomi skala dan pulangan kepada skala
Ekonomi skala (economies of scale), di dalam mikroekonomi merujuk kepada kecekapan kos disebabkan oleh pengembangan (expansion). Terdapat beberapa faktor yang menyebabkan kos purata per unit menurun ketika skala output meningkat.
Pulangan kepada skala (returns to scale) merupakan terma yang muncul dalam konteks fungsi pengeluaran sesuatu firma/syarikat/perusahaan. Ia merujuk kepada perubahan dalam output yang terhasil daripada perubahan berkadar (proportional change) dalam semua input (di mana semua input meningkatkan oleh faktor malar). Jika kenaikan output oleh perubahan yang berkadar sama maka berlaku pulangan malar mengikut skala (constant returns to scale CRS). Jika pengeluaran meningkat lebih daripada perubahan yang berkadar, maka semakin berkurangan pulangan mengikut skala (decreasing returns to scale DRS). Jika pengeluaran meningkat lebih daripada perubahan yang berkadar, terdapat peningkatan pulangan kepada skala (increasing returns to scale IRS). Oleh itu, pulangan kepada skala oleh firma merupakan sumbangan teknologi semata-mata dan tidak dipengaruhi oleh keputusan ekonomi atau keadaan pasaran.
Dalam bidang ekonomi, pulangan kepada skala dan skala ekonomi merupakan istilah berkaitan yang menerangkan apa yang berlaku sebagai skala pengeluaran meningkat dalam jangka masa panjang, apabila semua peringkat input termasuk penggunaan modal fizikal berubah-ubah (yang dipilih oleh firma). Namun begitu, kedua-duanya adalah terma yang berbeza dan tidak sepatutnya digunakan secara silih berganti.
[Sumber: Wikipedia]
Ekonomi Skala Padi SRI Selangor
Ekonomi skala dan kecekapan produktiviti pengeluaran padi sering dibincangkan dalam pelbagai forum terutama sekali bagi petani berskala kecil. Secara puratanya, setiap petani di Barat Laut Selangor diperuntukkan 1.2 hektar (3 ekar) sawah padi (disebut sebagai sekeping sawah oleh penduduk tempatan). Menjelang tahun 2010, purata pemilikan sawah meningkat kepada 2.4 hektar (2 keping per pesawah).
Jadual 2a: Maximum Likelihood Estimates (MLE) untuk Parameters Models di bawah Andaian Constant Returns to Scale (CRS).
Jadual 2b: Maximum Likelihood Estimates (MLE) untuk Parameters of Inefficiency Model di bawah Andaian Variable Returns to Scale (VRS).
Dalam kedua-dua Jadual 2a dan 2b, anggaran untuk pembolehubah yang mewakili 6 individu menunjukkan positif dan pekali statistik yang signifikan, manakala hanya 2 individu menunjukkan nilai negatif.
Jadual 2c: Model 1 dan Model 2 bagi Maximum Likelihood Estimates (MLE) untuk Parameters Models di bawah Andaian Constant Returns to Scale (CRS).
Jadual 2d: Model 1 dan Model 2 bagi Maximum Likelihood Estimates (MLE) untuk Parameters of Inefficiency Model di bawah Andaian Variable Returns to Scale (VRS).
Anggaran fungsi pengeluaran Cobb-Douglass di bawah andaian VRS - Jadual 2c juga menunjukkan bahawa keanjalan output buruh (0.2737) adalah lebih tinggi daripada output elastik baja (0.1782). Oleh itu, adalah jelas bahawa pengeluaran aktiviti pertanian dalam tempoh kajian telah banyak bergantung kepada buruh. Juga, dalam kedua-dua Jadual 2c dan 2d, pekali bagi pembolehubah yang mewakili nisbah modal-buruh, iaitu LN (jentera / buruh), kedua-dua positif dan statistik yang signifikan, yang bermaksud bahawa ketidakcekapan teknikal akan dikurangkan jika buruh pertanian telah dilengkapi dan mahir.
Keputusan mendedahkan kehadiran ekonomi skala dan ketidakcekapan tiruan (artificial inefficiency) dalam ladang. Purata kecekapan ialah 86.37% dengan kecekapan tertinggi 91.23% dan terendah 37.32%. Keputusan ini mendapati, dengan beroperasi pada skala ekonomik yang sepenuhnya, petani akan dapat mengurangkan kos aktiviti pengeluaran pertanian kira-kira 46 hingga 76 peratus, bergantung kepada pendekatan anggaran dan andaian pulangan kepada skala. Dalam erti kata lain, akan terdapat ruang yang besar untuk kawasan yang dikaji untuk meningkatkan kecekapan pengeluaran pertanian mereka.
Ini kerana beberapa faktor contohnya, seperti harga output (padi) yang agak tinggi di Selangor berbanding negeri lain menjadikan kecekapan pengeluaran tinggi jika kadar pulangan pelaburan dibahagikan dengan kadar pulangan hasil. Harga padi padi Musim 2/2011 bermula pada kadar RM 1,250.00 hingga RM 1,300.00/tan di Sawah Sempadan, mulai naik ke paras RM 1,310.00 hingga RM 1,350.00/tan di Sungai Burong dan Sekinchan setelah hampir 3 musim harga padi tersekat pada kadar RM 1,150.00/tan. Padi SRI dibeli dengan harga istimewa RM 1,400.00/tan. Rujuk entri harga padi.
Oleh kerana penggunaan tanah ladang yang cekap dalam jangka masa panjang, petani mempunyai insentif untuk memperluaskan skala pengeluaran, mereka dapat menikmati ekonomi skala yang menunjukkan kos yang minimum.
Akhir sekali, anggaran rawak kesan analisis mengesahkan bahawa peningkatan dalam pembangunan infrastruktur ladang dan fungsi pasaran sewa tanah menyumbang ke arah meningkatkan kecekapan dari segi kos jangka pendek dan jangka panjang.
Dalam ekonomi, produktiviti faktor keseluruhan (TFP) ialah pemboleh ubah yang mencakupi kesan dalam jumlah keluaran yang tidak disebabkan oleh input. Jika semua input diambil kira, maka produktiviti faktor keseluruhan (TFP) boleh diambil sebagai langkah perubahan ekonomi jangka panjang teknologi atau dinamik teknologi.
Jika semua input adalah tidak diambil kira, maka TFP juga boleh mencerminkan input yang ditinggalkan. Sebagai contoh, tahun dengan cuaca yang luar biasa baik akan cenderung untuk mempunyai pengeluaran yang lebih tinggi, kerana cuaca buruk menghalang pengeluaran pertanian. Jika pemboleh ubah seperti cuaca tidak dianggap sebagai input, maka cuaca akan dimasukkan ke dalam mengukur jumlah faktor produktiviti.
TFP tidak boleh diukur secara langsung. Sebaliknya, ia sering dikenali sebagai Solow residual, yang mencakupi kesan dalam jumlah keluaran yang tidak disebabkan oleh input.
Persamaan di bawah (dalam bentuk Cobb-Douglas) mewakili jumlah output (Y) sebagai fungsi produktiviti jumlah-faktor (A), input modal (K), input buruh (L), dan saham masing-dua input output (α dan β adalah modal saham input sumbangan untuk masing-masing K dan L). Peningkatan dalam sama ada A, K atau L akan membawa kepada peningkatan dalam output. Walaupun modal dan input buruh yang ketara, jumlah faktor produktiviti muncul untuk menjadi lebih tidak ketara kerana ia boleh terdiri dari teknologi untuk pengetahuan pekerja (modal insan).
Y = A x Kα x Lβ
Pertumbuhan Teknologi dan Kecekapan dianggap sebagai dua sub-seksyen yang terbesar Produktiviti Faktor Keseluruhan, memiliki ciri-ciri "khas" yang wujud seperti luaran (externalities) yang positif dan bukan persaingan (non-rivalness) yang meningkatkan kedudukannya sebagai pemacu pertumbuhan ekonomi.
Produktiviti Faktor Keseluruhan sering dilihat sebagai pemacu sebenar pertumbuhan dalam ekonomi dan kajian menunjukkan bahawa buruh dan pelaburan merupakan penyumbang penting, manakala Produktiviti Faktor Keseluruhan boleh menjana sehingga 60% daripada pertumbuhan dalam ekonomi.
[Sumber: Wikipedia]
Faktor Produktiviti Padi SRI di Selangor
Faktor produktiviti padi SRI di Selangor telah dikupas dalam beberapa entri sebelum ini (di sini, sini dan sini). Ketiga-tiga lot SRI dinilai dengan kaedah Maximum Like-hood Equation (MLE) dan analisis produktiviti Cobb-Douglas. Bermula dengan nilai produktiviti negatif di Sg Leman dan Sg Burong, percubaan ketiga di Sawah Sempadan membuahkan hasil yang baik. Dan yang pasti, analisis ini tidak akan berhenti setakat ini. Penilaian produktiviti akan terus dibuat bagi memastikan padi SRI mampu mencapai produktiviti yang tinggi dan bersaing dengan tanaman menggunakan kaedah konvensional. Dalam analisis ini, dua model digunakan;
Model 1: Production function and cost frontier
Cobb-Douglas stochastic production frontier to estimate efficiency levels for the agricultural production activities.
Model 2: Inefficiency effects model.
With regard to the technical inefficiency effect model, the component of technical inefficiency effects in the frontier production function is defined to rely on location specific factors, including capital-labor ratio (which is approximated by the ratio of number of tractors and number of labors).
Dalam analisis ini, data input dan output lot padi SRI dikumpulkan. Jadual 1 menunjukkan statistik; output (value-added atau GVA) dan input (buruh, jentera, baja, dan tanah).
Ekonomi skala dan pulangan kepada skala
Ekonomi skala (economies of scale), di dalam mikroekonomi merujuk kepada kecekapan kos disebabkan oleh pengembangan (expansion). Terdapat beberapa faktor yang menyebabkan kos purata per unit menurun ketika skala output meningkat.
Pulangan kepada skala (returns to scale) merupakan terma yang muncul dalam konteks fungsi pengeluaran sesuatu firma/syarikat/perusahaan. Ia merujuk kepada perubahan dalam output yang terhasil daripada perubahan berkadar (proportional change) dalam semua input (di mana semua input meningkatkan oleh faktor malar). Jika kenaikan output oleh perubahan yang berkadar sama maka berlaku pulangan malar mengikut skala (constant returns to scale CRS). Jika pengeluaran meningkat lebih daripada perubahan yang berkadar, maka semakin berkurangan pulangan mengikut skala (decreasing returns to scale DRS). Jika pengeluaran meningkat lebih daripada perubahan yang berkadar, terdapat peningkatan pulangan kepada skala (increasing returns to scale IRS). Oleh itu, pulangan kepada skala oleh firma merupakan sumbangan teknologi semata-mata dan tidak dipengaruhi oleh keputusan ekonomi atau keadaan pasaran.
Dalam bidang ekonomi, pulangan kepada skala dan skala ekonomi merupakan istilah berkaitan yang menerangkan apa yang berlaku sebagai skala pengeluaran meningkat dalam jangka masa panjang, apabila semua peringkat input termasuk penggunaan modal fizikal berubah-ubah (yang dipilih oleh firma). Namun begitu, kedua-duanya adalah terma yang berbeza dan tidak sepatutnya digunakan secara silih berganti.
[Sumber: Wikipedia]
Ekonomi Skala Padi SRI Selangor
Ekonomi skala dan kecekapan produktiviti pengeluaran padi sering dibincangkan dalam pelbagai forum terutama sekali bagi petani berskala kecil. Secara puratanya, setiap petani di Barat Laut Selangor diperuntukkan 1.2 hektar (3 ekar) sawah padi (disebut sebagai sekeping sawah oleh penduduk tempatan). Menjelang tahun 2010, purata pemilikan sawah meningkat kepada 2.4 hektar (2 keping per pesawah).
Jadual 2a: Maximum Likelihood Estimates (MLE) untuk Parameters Models di bawah Andaian Constant Returns to Scale (CRS).
Jadual 2b: Maximum Likelihood Estimates (MLE) untuk Parameters of Inefficiency Model di bawah Andaian Variable Returns to Scale (VRS).
Dalam kedua-dua Jadual 2a dan 2b, anggaran untuk pembolehubah yang mewakili 6 individu menunjukkan positif dan pekali statistik yang signifikan, manakala hanya 2 individu menunjukkan nilai negatif.
Jadual 2c: Model 1 dan Model 2 bagi Maximum Likelihood Estimates (MLE) untuk Parameters Models di bawah Andaian Constant Returns to Scale (CRS).
Jadual 2d: Model 1 dan Model 2 bagi Maximum Likelihood Estimates (MLE) untuk Parameters of Inefficiency Model di bawah Andaian Variable Returns to Scale (VRS).
Anggaran fungsi pengeluaran Cobb-Douglass di bawah andaian VRS - Jadual 2c juga menunjukkan bahawa keanjalan output buruh (0.2737) adalah lebih tinggi daripada output elastik baja (0.1782). Oleh itu, adalah jelas bahawa pengeluaran aktiviti pertanian dalam tempoh kajian telah banyak bergantung kepada buruh. Juga, dalam kedua-dua Jadual 2c dan 2d, pekali bagi pembolehubah yang mewakili nisbah modal-buruh, iaitu LN (jentera / buruh), kedua-dua positif dan statistik yang signifikan, yang bermaksud bahawa ketidakcekapan teknikal akan dikurangkan jika buruh pertanian telah dilengkapi dan mahir.
Keputusan mendedahkan kehadiran ekonomi skala dan ketidakcekapan tiruan (artificial inefficiency) dalam ladang. Purata kecekapan ialah 86.37% dengan kecekapan tertinggi 91.23% dan terendah 37.32%. Keputusan ini mendapati, dengan beroperasi pada skala ekonomik yang sepenuhnya, petani akan dapat mengurangkan kos aktiviti pengeluaran pertanian kira-kira 46 hingga 76 peratus, bergantung kepada pendekatan anggaran dan andaian pulangan kepada skala. Dalam erti kata lain, akan terdapat ruang yang besar untuk kawasan yang dikaji untuk meningkatkan kecekapan pengeluaran pertanian mereka.
Ini kerana beberapa faktor contohnya, seperti harga output (padi) yang agak tinggi di Selangor berbanding negeri lain menjadikan kecekapan pengeluaran tinggi jika kadar pulangan pelaburan dibahagikan dengan kadar pulangan hasil. Harga padi padi Musim 2/2011 bermula pada kadar RM 1,250.00 hingga RM 1,300.00/tan di Sawah Sempadan, mulai naik ke paras RM 1,310.00 hingga RM 1,350.00/tan di Sungai Burong dan Sekinchan setelah hampir 3 musim harga padi tersekat pada kadar RM 1,150.00/tan. Padi SRI dibeli dengan harga istimewa RM 1,400.00/tan. Rujuk entri harga padi.
Oleh kerana penggunaan tanah ladang yang cekap dalam jangka masa panjang, petani mempunyai insentif untuk memperluaskan skala pengeluaran, mereka dapat menikmati ekonomi skala yang menunjukkan kos yang minimum.
Akhir sekali, anggaran rawak kesan analisis mengesahkan bahawa peningkatan dalam pembangunan infrastruktur ladang dan fungsi pasaran sewa tanah menyumbang ke arah meningkatkan kecekapan dari segi kos jangka pendek dan jangka panjang.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar