Pemangsa (predator) mempunyai pengaruh yang lebih besar daripada tumbuhan di dalam bagaimana ekosistem berfungsi, mengikut kajian Universiti Yale yang diterbitkan di dalam jurnal Science.
Penemuan ini, menurut penulis, Oswald Schmitz, Oastler Profesor Penduduk dan Ekologi Komuniti di Sekolah Perhutanan & Pengajian Alam Sekitar Yale, merupakan "revolusioner" anjakan pemikiran tentang subjek ini. Ekologi ekosistem telah lama difahami bahawa tumbuh-tumbuhan dan interaksi mereka dengan tanah menentukan jenis dan jumlah herbivor dan karnivor di dalam sesuatu ekosistem. Kajian Schmitz, "Effects of Predator Hunting Mode on Grassland Ecosystem Function" menunjukkan perkara yang sebaliknya.
"Kebanyakan ahli ekologi ekosistem berfikir bahawa bekalan nutrien dalam tumbuhan menentukan organisma yang boleh hidup dalam tahap trofik (makan) lebih tinggi," kata Schmitz. "Kajian ini menunjukkan bahawa tahap trofik tertinggi yang menentukan bagaimana tumbuhan berinteraksi dengan tanah."
Dalam eksperimen sepanjang tiga tahun yang dijalankan dalam 14 sangkar tertutup di Hutan Yale-Myers di timur laut Connecticut, Schmitz membuat pemerhatian kepada labah-labah melompat, yang dikenali sebagai Phidippus rimator, menjadi predator di dalam ekosistem dan mencari belalang perosak tanaman (Melanopuls femurrubrum).
Dan seperti kebanyakan mangsa jenayah, belalang yang menghadapi ancaman pasti pergi ke kawasan yang kurang memberi ancaman kepadanya, dengan mengambil perlindungan di tumbuhan yang dominan dalam ekosistem, pokok goldenrod. Dengan mobiliti yang terhad, belalang makan di tempat tinggal mereka sendiri, menggalakkan kepelbagaian habitat berkembang kerana tiada ancaman belalang. Pesaing terdekat goldenrod - Aster dan pelbagai pokok semanggi (clover) dan rumput - berkembang, tetapi kepelbagaian ini datang pada harga yang tinggi. Apabila goldenrod mati, nitrogen yang terikat di dalamnya - baja utama dalam pembaharuan tanah - habis.
Dalam bahagian yang berasingan dalam eksperimen ini, labah-labah web (Pisaurina Mira), yang Schmitz gelar sebagai "labah-labah duduk dan menunggu serangan hendap," menduduki kawasan tertentu, membolehkan belalang mengelak daripada mereka, berkeliaran di dalam ekosistem dan makan pelbagai tumbuh-tumbuhan. Dalam persekitaran ini, goldenrod hidup subur, akhirnya menyuburkan tanah apabila tisu kaya nitrogen mereput.
"Apa yang benar-benar mengagumkan di sini ialah labah-labah yang berbeza mempunyai mod memburu berbeza, dan perbezaan mod ini menyebabkan belalang berkelakuan berbeza, yang kemudiannya membawa rantai struktur komuniti tumbuhan," kata Schmitz. "Jadi ini adalah revolusi kerana wujud perubahan paradigma dalam ekologi ekosistem. Tumbuhan, menurut ahli ekologi ekosistem mempunyai kesan tidak langsung pada karnivor. Kajian saya menunjukkan bahawa karnivor mempunyai kesan tidak langsung terhadap tumbuh-tumbuhan."
Schmitz berkata bahawa prinsip asas kajian boleh diaplikasikan kepada ekosistem yang lebih besar, seperti Taman Negara Yellowstone, dan mempunyai implikasi bagi polisi pemuliharaan. "Jika rusa besar menghadapi harimau cougar, yang membuat serangan hendap, mereka akan berubah di mana mereka berada di landskap terbuka. Apabila serigala menghadapi rusa besar, mereka tidak boleh menukar lokasi mereka; mereka hanya akan bertindak balas terhadap ancaman yang dekat, kerana serigala terus berkeliaran di sekitar dan berkeliaran mencari mangsa."
Beliau menambah, "Kita tahu rusa besar yang boleh mempunyai kesan yang besar terhadap kepelbagaian tumbuhan, dan sebagai akibatnya, sifat kitaran nutrien. Dan dengan cara mereka menggunakan landskap, bergantung kepada pemangsa yang mereka hadapi, yang akan mengubah proses ekosistem tempatan."
Penemuan ini, menurut penulis, Oswald Schmitz, Oastler Profesor Penduduk dan Ekologi Komuniti di Sekolah Perhutanan & Pengajian Alam Sekitar Yale, merupakan "revolusioner" anjakan pemikiran tentang subjek ini. Ekologi ekosistem telah lama difahami bahawa tumbuh-tumbuhan dan interaksi mereka dengan tanah menentukan jenis dan jumlah herbivor dan karnivor di dalam sesuatu ekosistem. Kajian Schmitz, "Effects of Predator Hunting Mode on Grassland Ecosystem Function" menunjukkan perkara yang sebaliknya.
"Kebanyakan ahli ekologi ekosistem berfikir bahawa bekalan nutrien dalam tumbuhan menentukan organisma yang boleh hidup dalam tahap trofik (makan) lebih tinggi," kata Schmitz. "Kajian ini menunjukkan bahawa tahap trofik tertinggi yang menentukan bagaimana tumbuhan berinteraksi dengan tanah."
Dalam eksperimen sepanjang tiga tahun yang dijalankan dalam 14 sangkar tertutup di Hutan Yale-Myers di timur laut Connecticut, Schmitz membuat pemerhatian kepada labah-labah melompat, yang dikenali sebagai Phidippus rimator, menjadi predator di dalam ekosistem dan mencari belalang perosak tanaman (Melanopuls femurrubrum).
Dan seperti kebanyakan mangsa jenayah, belalang yang menghadapi ancaman pasti pergi ke kawasan yang kurang memberi ancaman kepadanya, dengan mengambil perlindungan di tumbuhan yang dominan dalam ekosistem, pokok goldenrod. Dengan mobiliti yang terhad, belalang makan di tempat tinggal mereka sendiri, menggalakkan kepelbagaian habitat berkembang kerana tiada ancaman belalang. Pesaing terdekat goldenrod - Aster dan pelbagai pokok semanggi (clover) dan rumput - berkembang, tetapi kepelbagaian ini datang pada harga yang tinggi. Apabila goldenrod mati, nitrogen yang terikat di dalamnya - baja utama dalam pembaharuan tanah - habis.
Dalam bahagian yang berasingan dalam eksperimen ini, labah-labah web (Pisaurina Mira), yang Schmitz gelar sebagai "labah-labah duduk dan menunggu serangan hendap," menduduki kawasan tertentu, membolehkan belalang mengelak daripada mereka, berkeliaran di dalam ekosistem dan makan pelbagai tumbuh-tumbuhan. Dalam persekitaran ini, goldenrod hidup subur, akhirnya menyuburkan tanah apabila tisu kaya nitrogen mereput.
"Apa yang benar-benar mengagumkan di sini ialah labah-labah yang berbeza mempunyai mod memburu berbeza, dan perbezaan mod ini menyebabkan belalang berkelakuan berbeza, yang kemudiannya membawa rantai struktur komuniti tumbuhan," kata Schmitz. "Jadi ini adalah revolusi kerana wujud perubahan paradigma dalam ekologi ekosistem. Tumbuhan, menurut ahli ekologi ekosistem mempunyai kesan tidak langsung pada karnivor. Kajian saya menunjukkan bahawa karnivor mempunyai kesan tidak langsung terhadap tumbuh-tumbuhan."
Schmitz berkata bahawa prinsip asas kajian boleh diaplikasikan kepada ekosistem yang lebih besar, seperti Taman Negara Yellowstone, dan mempunyai implikasi bagi polisi pemuliharaan. "Jika rusa besar menghadapi harimau cougar, yang membuat serangan hendap, mereka akan berubah di mana mereka berada di landskap terbuka. Apabila serigala menghadapi rusa besar, mereka tidak boleh menukar lokasi mereka; mereka hanya akan bertindak balas terhadap ancaman yang dekat, kerana serigala terus berkeliaran di sekitar dan berkeliaran mencari mangsa."
Beliau menambah, "Kita tahu rusa besar yang boleh mempunyai kesan yang besar terhadap kepelbagaian tumbuhan, dan sebagai akibatnya, sifat kitaran nutrien. Dan dengan cara mereka menggunakan landskap, bergantung kepada pemangsa yang mereka hadapi, yang akan mengubah proses ekosistem tempatan."
Tidak ada komentar:
Posting Komentar